Os Monty Python, o humor e a Filosofía.

Logo de varios meses de reflexións, datos e informacións temáticas máis ou menos intensas imos configurando na nosa cabeza o significado da Filosofía en canto disciplina. Esixe método, rigor e sistematicidade. Sendo unha materia tan rigurosa, cabe a posibilidade de que a filosofía sexa quen de se rir de si mesma? Debe ser sometida aos rigores metódicos dunha disciplina fondamente racional ou pola contra debe aceptar certos devaneos paixonais, mesmo cómicos? Sendo reducionistas, convéncenos máis a visión realista de Platón ou a defensa do irracional de Nietzsche?

Bótalle un ollo ao seguinte video dos Monty Python, grupo británico que entre os anos 1969 e 1974 mantivo na BBC o programa de humor Monty Python's Flying Circus, espazo de sketches breves cargados de áceda crítica social, cultural e intelectual. Por rir, rían ata da propia filosofía.



Pensas que este tipo de exercicios resultan interesantes ou temos que tomar a Filosofía máis en serio? Realmente a nosa liberdade creativa coñece límites, ou non?

GUSTOS INNATOS E ADQUIRIDOS

Extractos destes capítulos da Nosa Especie:

"Ademais do aire e a auga, temos que inxerir corenta e unha sustancias: un hidrato de carbono que se converta en glicosa; unha graxa que conteña acedo linoleico; dez aminoácidos; quince minerais; trinta vitaminas e fibras non dixeribles que axuden a limpar a parte inferior dos intestinos. "

"A natureza deunos notable liberdade para obter estes nutrientes esenciais de calquera combinación adecuada de vexetais e animais.

[...] Con todo, non vimos ao mundo desprovistos por completo de preferncias gustatorias. Os nenos pon cara de noxo ás sustancias que saben amargo, agre, acre, picante ou salgado e rexéitanas.

[...] O crecemento conduce xeralmente a cambios drásticos nalgunhas das aversións innatas infantís en materia de gustos. "

"As variacións aparentemente arbitrarias dos compoñentes das tradicións culinarias teñen causas alimentarias, ecolóxicas, ou económicas"
Non esquezas ler os capítulos enteiros antes de contestar ás preguntas

• Cales son os sabores preferidos e cales son rexeitados de forma innata? Cal é a razón segundo Harris?
• É posible que os gustos innatos se modifíquen co tempo? Como?
• A que trazo cultural se refíre na seguinte afirmación e que explicación dá sobre algúns casos de universalidade? Poderías definir selección cultural?:

"...a universalidade dun trazo cultural non proba que dito trazo forme parte da natureza humana. Sinxelamente, podería tratarse dun trazo tan útil en tantas situacións diferentes que a selección cultural decantásese no seu favor unha e outra vez."

--

--

--

Premendo aquí atoparás on line un amplo extracto da obra de Jesús Contreras Hernández, Alimentación y Cultura: Necesidades, gustos y costumbres. Nela recóllese un interesante artigo de Paul Rozin que trata sobre as preferencias e aversións alimentarias. Aínda que é un estudo moi profundo, déixase ler con bastante facilidade e está cheo

de exemplos curiosos. (Merece a pena revisar da páxina 85 á 97)

----------

------------

------------

• Es quen de definir a expresión "Patrimonio cultural dietético" e de pór un exemplo?
• Especifica factores concretos das variacións deste patrimonio cultural dietético en diferentes sociedades?
• Que idea destacarías do artigo de Paul Rozin?
  

Nesta ligazón veredes o traballo que sobre estes mesmos textos fixeron outr@s alumn@s, con resumos, actividades que propoñen, recomendacións ...

Para rematar un video-test sobre nutrición:

(Prazo para facer comentarios ata as 23:59 do domingo 17 de febreiro)

POBRES BAIXOS E GORDOS

"Isto lévame a un paradoxo: no pasado, eran os pobres quen adoitaban estar subalimentados; na actualidade, nos países desenvolvidos, son os pobres quen máis posibilidades teñen de estar sobrealimentados. [...] Agora que as calorías alimentarias son máis baratas que o aire puro, a gordura leva o selo da pobreza e o fracaso." M.Harris

Que explicacións dá Harris deste paradoxo?

Cres que a consideración actual da gordura ten que ver con outros trastornos da conduta alimentaria?

Paréceche que hai manipulación no tratamento que os medios de comunicación de masa fan da obesidade e da oferta de alimentos?

Velaquí dous vídeos para axudarche con estas cuestións:

Para favorecer o debate achéganse outras fontes:
"O estudo da alimentación introdúcenos na investigación da cultura no seu sentido máis amplo. Os comportamentos socioculturais que determinan a alimentación humana son poderosos e complexos: as gramáticas culinarias, as categorizacións dos diferentes alimentos, os principios de exclusión e de asociación entre tal e cal alimento, as prescricións e as prohibicións dietéticas e/ou relixiosas, os ritos da mesa e da cociña, etc. Todo iso estrutura as comidas cotiás. O consumo de alimentos en xeral, xa sexa de comida ou bebida, transcende a pura necesidade de alimentarse no sentido de nutrirse, pois está tan cargado de significados, de emocións e ligado a circunstancias e acontecementos sociais que nada ten que ver coa estrita necesidade para comer. En definitiva, alimentarse é unha práctica que se desenvolve máis aló do seu propio fin que substitúe, resume ou sinala outras prácticas sociais".
Tomado de Tecnociencia. Aliemtación e Saúde

"O pracer de comer alimentos moi graxos e doces é unha adaptación do pleistoceno para a nutrición e a supervivencia, así como o pracer do sexo é unha adaptación para a procreación: o feito é que era máis probable que aqueles antepasados a quen lles gustaban tanto o comer como o sexo deixasen descendentes e transmitísenlles a eles tales características".
Denis Dutton en Estética e Psicoloxía Evolucionista

Suxestións:
Neste libro Patricia Aguirre "describe as estratexias de consumo que fixeron que na actualidade os pobres sexan gordos de escaseza e os ricos fracos de abundancia".

(Prazo para facer comentarios ata as 23:59 do luns 11 de febreiro)

SOBREALIMENTACIÓN

A continuación extractos de Por que comemos de máis? e A razón dos banquetes:

"Nunha sociedade cuxo principal problema de nutrición é a obesidade, esquécese facilmente o horrible que pode ser para o ser humano a falta de comida e de bebida. Con todo, a obesidade é só unha forma de fame encuberta. O espectro do exceso de peso axéxanos a algúns como o do fame axexa a outros, porque a nosa necesidade e apetito de comida son o resultado de dous millóns de fame, polo menos, de selección positiva da facultade non só para comer, senón para comer en exceso. [...]

O verdadeiramente notable na incidencia de obesidade da época moderna é que persiste, a pesar das modas e os canons estéticos que menosprezan aos gordos, pese ao gran esforzo educativo emprendido polas autoridades sanitarias para relacionar a obesidade coas enfermidades cardiovasculares e a pesar das industrias multimillonarias dedicadas á saúde, a comida dietética e o control de peso".

"Para ben ou para mal, os festíns de era industrial perderon algo do significado primordial da sobrealimentación. Os estadounidenses, por exemplo, non chegan ao Día de Acción de Grazas logo de meses de fame negra, coa necesidade imperiosa de repor os desabastecidos depósitos de graxa.[...]

As calorías adicionais non nos farán ben, pero para os nosos antepasados, festexar consistía en almacenar graxas e almacenar graxas supuña sobrevivir á seguinte xeada, seca ou período de fame."

• Que relación establece Harris entre o fame, a sobrealimentación, e a selección natural?
• Como sabes, en Galicia proliferan as festas gastronómicas por toda a súa xeografía e é moi habitual celebrar grandes banquetes, as vodas, a diferenza doutras zonas do estado, son enchentes interminables onde non só se procura ofrecer os mellores manxares senón destacar por unha esaxerada abundancia. Tes algunha hipótese que poida explicar estes costumes?

Suxestión:
O tema vese reflectido no cine, unha película moi nomeada é Super Size Me. Aquí o trailer.

(Prazo para facer comentarios ata as 23:59 do mércores 6 de febreiro)

O TRABALLO PARA COMBATER A FAME

En Comer di:

"Como mostra o estudo de Varsovia, aínda que a vida poida manterse durante meses cunha dieta que acabe na morte, a deterioración orgánica e psicolóxica iníciase rapidamente. [...] Independentemente de que se colleite, se plante, se coma carroña, se cace ou se produza en fábricas, os custos da produción de alimentos son elevados. A comida absorbeu sempre unha parte considerable do tempo, enerxía e coñecementos técnicos do noso xénero. Posto que as persoas necesitan e queren comer varias veces ao día, a comida non só é cara, senón intercambiable por outros bens e servizos".

Quizais estas preguntas axúdenche no comentario:

En que consiste o estudo de Varsovia ao que alude?
Cres que se puideron dar situacións parecidas en España?
Valoramos hoxe a comida do mesmo xeito na nosa sociedade de opulencia?
Es consciente do que custa producir, distribuír e prepara alimentos?
Que pensas de como o facemos na actualidade?.
Son traballos valorados?
Que industrias e sectores económicos móvense ao redor?
Que che suxire este capítulo?

Aquí podes ver un video sobre o ghetto de Varsovia

Suxestión:
O Pianista
Director: Roman Polanski Ano: 2002
Contido: Esta película describe a vida dun home durante o ghetto de Varsovia, polo que se pode ver claramente as malas condicións baixo as que vivían debido á represión Nazi.

Máis información sobre o Levantamento do Ghetto de Varsovia

(Prazo para facer comentarios ata as 23:59 do domingo 3 de febreiro)

INSTRUCCIÓNS PARA SEGUIR COA ANÁLISE DE “A NOSA ESPECIE”

Retomamos a lectura de "A nosa Especie" de Marvin Harris cun bloque de capítulos dedicados á alimentación relacionándoa coa selección natural e cultural. Debedes ler os seguintes capítulos: Comer. Por que comemos de máis? A razón dos banquetes. Por que engordamos. Gustos innatos. Gustos adquiridos. Por unha vez, os xenes. (Na edición que eu manexo son en total 29 páxinas).
En cada entrada sinalarase a data límite para subir comentarios logo da cal, e sen excepción, estes non serán corrixidos.

Que vos guste a lectura! Bo apetito!